تاثیر استفاده از پودر دافنی و نرئیس در جیره غذایی بر بازماندگی و برخی شاخص های رشد لارو تاسماهی ایرانی (acipenser persicus)

این مطالعه به منظور بررسی اثرات جیره های غذایی مختلف بر بازماندگی و برخی از شاخص های رشد لارو تاسماهی ایرانی (acipenser persicus) در سال 1389 در انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان انجام شد. پس از آماده شدن و آبگیری 30 عدد مخزن 60 لیتری، تعداد 60 قطعه لارو به طور تصادفی انتخاب و پس از اندازه گیری طول و وزن، به هر یک از مخازن مورد نظر انتقال پیدا کردند. 10 جیره غذایی حاوی مقادیر مختلف کنسانتره متداول، پودر دافنی و پودر نرئیس تهیه گردید. 5 روز پس از تغذیه فعال به منظور سازگاری دستگاه گوارش لاروها، تغذیه با جیره های غذایی مخصوص به مدت 5 روز دیگر انجام گرفت. 10 روز بعد از شروع تغذیه فعال، تغذیه با جیره های آزمایشی به میزان 30 درصد وزن لاروها و هر 4 ساعت به مدت 35 روز انجام شد. برای هر تیمار سه تکرار در نظر گرفته شد. خصوصیات فیزیکوشیمیایی نظیر دما، اکسیژن و ph روزانه دوبار اندازه گیری شده و تحت کنترل بود. در پایان آزمایش طول و وزن لاروها اندازه گیری شده و درصد بازماندگی و شاخص های رشد مانند fcr، sgr، bwi و gr محاسبه گردید. نتایج نشان داد که تیمارهای 3 (جیره غذایی حاوی 100 درصد پودر کرم نرئیس) و 4 (مخلوط غذای حاوی 50 درصد پودر نرئیس و 50 درصد پودر دافنی) بیشترین بازماندگی، ضریب رشد ویژه، شاخص افزایش وزن و سرعت رشد را به خود اختصاص داده و تفاوت معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند .(p<0.5) از سوی دیگر، این دو تیمار (3 و 4) همراه با تیمارهای 1 و 5 کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی را در مقایسه با سایر تیمارها دارا بودند .(p<0.5) کمترین میزان بازماندگی، ضریب رشد ویژه، شاخص افزایش وزن و سرعت رشد نیز در تیمار شاهد با 100 درصد غذای کنسانتره مشاهده شد .(p<0.5) بررسی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از غذای زنده پودر شده کرم نرئیس به تنهایی و یا به صورت ترکیب با پودر دافنی، در مقایسه با غذای کنسانتره می تواند اثرات مطلوبی در رشد و بازماندگی لاروهای تاسماهی ایرانی داشته باشد.